عشق ...
تنها بی گناهیست
که به جرم عصیان دیگران
در حضور عاشق و معشوق
به مسلخ می برند !
و مجرمان واقعه بی هیچ اعتراف
با خون عشق بر اعتبار خود
مهر می نهند !
و صحنه را آهسته ترک می کنند
آتسان که عشق قلبشان را
تنها می گذارد ...
تا برین جنایت مکافات شوند
و تا ابد در آتش سرزنش بسوزند
آی عشق !
چه با شکوه ...
بر گناهشان لبخند می زنی
و بر اشکهای ندامتشان
می خندی !
امّا ... تو دیگر نیستی !
